Het lijkt wel een epidemie. Iedereen lijkt tegenwoordig
geobsedeerd door gezondheid en schoonheid. Sportscholen, wonderdiëtisten, beautysalons
en plastisch chirurgen doen goede zaken. Jeugdig blijven is de norm en een lang
leven het absolute ideaal. Kapitalen worden geïnvesteerd in het bestrijden van
de uiterlijke verschijnselen van veroudering en het voorkomen van ziektes en
verval. En als dat uiteindelijk niet meer helpt wordt alles in het werk gesteld
om wat er dan nog aan leven rest zo lang mogelijk te rekken.
Een lang en gezond leven is voor een stoïcijn van
ondergeschikt belang. Het valt te prefereren en je mag zeker de nodige
voorzorgsmaatregelen nemen om je lichaam te onderhouden, maar uiteindelijk
blijft het toch iets dat je niet in eigen hand hebt. Het ligt buiten je macht
en dat maakt het in stoïcijnse ogen tot iets neutraals waar je niet al te veel
aandacht aan hoeft te besteden. Kwaliteit van leven gaat volgens hen altijd
voor op kwantiteit. En het gaat daarbij dan niet om gezondheid en succes, maar
om virtuositeit. Het stoïcisme wil uw stelsel van waarden herijken. Een gezond
en lang leven geniet de voorkeur, maar is in wezen onbelangrijk. Het gaat niet
om de duur van uw leven, maar om wat u doet met de tijd die u gegund is.
Het stoïcijnse advies om het proces van aftakeling en dood
als iets onbeduidends te beschouwen staat in schril contrast tot de huidige
tijdsgeest. Toch beseffen steeds meer mensen dat er iets niet deugd aan de
manier waarop we ons leven leiden. Aan de ene kant een leven vervuld van
hebzucht en consumptiedrang, en aan de andere kant milieucatastrofes en honderden
miljoenen mensen die in armoede leven. Volgens de stoïcijnen besteden we
aandacht aan de verkeerde dingen. Aan externe zaken als gezondheid, jeugdigheid
en zoveel mogelijk bezittingen wordt veel te veel waarde gehecht terwijl
virtuositeit en karakter zwaar worden ondergewaardeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten