HOE TE DEALEN MET LASTPAKKEN EN ZEURPIETEN?

Jammer genoeg zijn niet alle mensen makkelijk in de omgang. Er lopen daar buiten heel wat lastpakken en vervelende klieren rond. Een confrontatie met dat soort personen kan behoorlijk frustrerend zijn en is bepaald niet goed voor uw gemoedsrust. Toch zult u een manier moeten vinden om ook met dit soort sujetten om te gaan. Ze zijn er nu eenmaal en hoe u ook uw best doet, u zult ze uiteindelijk niet allemaal kunnen ontwijken.

Stoïcijnen proberen iedereen die ze ontmoeten vriendelijk en mild te bejegenen, maar hoe doe je dat als iemand het bloed onder je nagels vandaan haalt? Zelfs onze stoïcijnse keizer, Marcus Aurelius, had het niet altijd even makkelijk met zijn medemens en dat terwijl hij ongetwijfeld met de nodige omzichtigheid benaderd werd. Stoïcijn of niet, hij was wel de machtigste man van het rijk die met een enkele vingerknip over leven en dood kon beschikken. Toch hield hij zich om zich voor te bereiden op de nukken van zijn medemens iedere ochtend het volgende iedere voor:

Vandaag zal ik mensen ontmoeten die zeuren, ondankbaar zijn, lange tenen hebben, onbetrouwbaar, jaloers of egoïstisch zijn. Ze zijn zo geworden omdat ze niet goed weten wat in het leven echt belangrijk is. Ik heb echter geleerd wat van nature goed en slecht voor me is, en ik weet ook dat we aan elkaar verwant zijn omdat we allemaal beschikken over dezelfde rationele vermogens. Een klein stukje van de goddelijke natuur. Ik ben me er van bewust dat niemand me werkelijk kan schaden. Daarom kan ik niet echt boos worden op die lastpakken en kan ik anderen ook niet haten. Van nature zijn we geboren om samen te werken zoals de twee ogen, de handen met de voeten en de onder- met de boventanden. Elkaar dwarszitten, ruziemaken en je ergeren aan die anderen is dus in strijd met de natuur. (Marcus Aurelius; Dagboeken; boek 2; hoofdstuk 1)

Wat bedoelt Marcus als hij zegt dat hij niet echt geschaad kan worden? Dat klinkt een niet-stoïcijn ongetwijfeld nogal vreemd in de oren. Maar u zult ondertussen wel begrijpen dat het gedrag van anderen iets is waar u geen invloed op hebt. Het is bij uitstek één van die dingen die buiten uw macht liggen. U kiest uw eigen normen en waarden, u maakt uw eigen oordelen en bepaalt zelf wat u wel en niet doet. Dat zijn de dingen die u in uw macht hebt, de dingen die u volledig kunt controleren. De waarden, oordelen en handelingen van anderen zijn hun eigen verantwoordelijkheid, niet die van u. Als u zich dat volledig eigen hebt gemaakt kan niemand u nog kwetsen of dwarszitten.

Marcus schrijft ook nog dat mensen van nature met elkaar samenwerken. Een mens is nu eenmaal een sociale diersoort. Hij heeft zijn medemens nodig om te kunnen overleven. En omdat een mens van nature met rede is begiftigd kan hij ook nog eens begrijpen dat het verstandig is om ruzies te vermijden en met anderen samen te werken.

Om u een beetje te helpen met de klieren van deze wereld geef ik u alvast een paar stoïcijnse adviezen om in de geest van Marcus met ergerlijke mensen te kunnen om gaan:

· Herinner uzelf er iedere ochtend aan dat u waarschijnlijk lastige mensen zult gaan ontmoeten. Dan bent u er alvast een beetje op voorbereid.

· Bedenk daarbij dat lastpakken nu eenmaal bestaan en dat een wereld zonder zeurpieten en vervelende mensen ondenkbaar is.

· Bedenk dat ook vervelende mensen doen wat ze denken dat het beste is. Dat ze daarbij foute keuzes maken is hun eigen probleem en niet het uwe.

· Bedenk dat u alleen uw eigen waarden, oordelen en handelingen volledig kunt controleren. Over wat andere doen en laten hebt u geen noemenswaardige invloed.

· Bedenk tenslotte dat de mens een sociale diersoort is en dat u hoe dan ook beter af bent door zoveel mogelijk met ze samen te werken.