Naar alle waarschijnlijkheid zijn termen als ‘dynamisch,
actief, levenslustig en vrolijk’ niet het eerste wat in u op komt als u aan het
woord ‘filosofie’ denkt. ‘Boekenwijsheid, ivorentoren, wereldvreemd en
verstrooid’ liggen veel meer voor de hand. Als u in een woordenboek bij
filosofisch kijkt komt u echter termen als ‘kalm, gematigd en rustig’ tegen. Soortgelijke
termen vindt u bij ‘stoïcijns’. De Van Dale heeft het over ‘rustig en
onverstoorbaar’. Van iemand die zich niet druk maakt en ook onder moeilijke
omstandigheden kalm blijft wordt vaak gezegd dat hij iets ‘filosofisch of
stoïcijns opneemt’. Gek genoeg worden ‘filosofisch’ en ‘stoïcijns’ in het dagelijks
spraakgebruik bijna als elkaars synoniemen aangemerkt. Het is dan ook geen
toeval dat de betekenis van woorden als ‘filosofisch’ en ‘stoïcijns’ meer met
een bepaalde levenshouding te maken lijken te hebben dan met de dorre
academische boekenwijsheid waar ‘filosofie’ meestal mee wordt geassocieerd.
Het gebruik van deze woorden stamt uit de Oudheid, een
periode dat filosofie veel minder over boeken en geleerdheid ging en veel meer
over leven en handelen. Filosofie was in die tijd een levenshouding, een manier
om in het leven te staan, een houvast voor alles wat een mens maar kan
overkomen. Theorie was wel belangrijk, maar de nadruk lag toch op de levenspraktijk.
Filosofie had in die tijd wel wat weg van een religie, maar dan veel
doordachter en rationeler, zonder goden, allerlei mythes en rituelen. Eeuwen
voor het ontstaan van de huidige wereldgodsdiensten bood de filosofie al een
hele reeks aan theoretisch, psychologisch, maar vooral ook praktisch goed
doorwrochte stelsels die richting konden geven aan een mensenleven. Rationeel
en logisch goed in elkaar stekende systemen zonder wonderverhalen, beloftes van
een hiernamaals en vervolgingen van ongelovigen. Stelsels die zelfs open
stonden voor kritiek en vatbaar waren voor aanpassingen als de feiten daar om
vroegen.
Het stoïcisme is één van die stelsels. De laatste jaren
staat vooral deze filosofische stroming weer in de belangstelling. Niet in het
minst omdat het een levensfilosofie is die niet alleen bekend staat om zijn
rationaliteit en logica, maar ook om zijn psychische oefeningen die mensen
kunnen leren om gelukkiger te worden en sterker in het leven te staan. De
hernieuwde aandacht voor de stoa komt dan ook niet alleen uit de filosofie,
maar vooral uit de hoek van de psychologie. De stoïcijnse levenstechnieken en
oefeningen blijken uitermate effectief te zijn in de preventieve en
therapeutische psychologie. De Logotherapie en Existentiële Analyse van Viktor Frankl vinden hier hun filosofische oorsprong. En ook de moderne Rationeel-emotieve therapie (RET) en de
Cognitieve gedragstherapie (CGT) zijn voor een belangrijk deel gebaseerd op de
eeuwenlang vergeten stoïcijnse oefeningen. Albert Ellis die, naast Aaron Beck,
wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne psychologie had zelfs een
borstbeeld van de stoïcijnse filosoof Epictetus in zijn instituut staan.
Dat is allemaal mooi en aardig, maar waarom zou u stoïcijn
willen worden? Stoïcisme is een moeilijke en veeleisende levensfilosofie en
heeft eerlijk gezegd een vrij slechte naam. Veel mensen, en daaronder zitten
zelfs beroepsfilosofen, denken dat het vooral een filosofie voor moeilijke
tijden is. Een filosofie die ‘diehards’ moet helpen het hoofd boven water te
houden in tijden van crisis. De eigenschappen die in het normale spraakgebruik
aan een stoïcijn worden toegedicht zijn dan ook helemaal niet zo aantrekkelijk.
Volgens hetzelfde woordenboek als daarnet is een stoïcijn iemand die leed en
pijn onverstoord en zonder klagen draagt. Dat lijkt een nogal harde en sombere
levenshouding. Helemaal niet leuk en gezellig en zeker niet geschikt voor het
dagelijks leven in een welvarend land. Is er naast al dat leed nog ruimte voor
plezier? Als u het woordenboek mag geloven niet. Dus ja, waarom zou u de moeite
nemen om stoïcijn te worden?
Ik zou het stoïcisme toch niet meteen opzij leggen, als
misschien leuk voor een commando op weg naar het slachtveld, maar niets voor
het dagelijks leven van de gemiddelde mens. Het stoïcisme heeft zeker ook een
antwoord op extreme situaties, maar gaat toch vooral over het gewone leven. Het
is wel stevige kost die u op alles wil voorbereiden, ook op ellende en
rampspoed. Toch is deze filosofie vooral bedoeld om houvast te bieden in een
doodnormaal leven, met gewone alledaagse problemen. Het wil een alomvattende
levensleer bieden. Een leidraad voor een mensenleven. Te vergelijken met een
religie, maar dan wel een religie zonder kerk of god, niet dogmatisch en met
eerbied voor nieuwe ontwikkelingen in wetenschap en filosofie.
Net als boeddhisten denken stoïcijnen dat een belangrijk
deel van een doorsnee mensenleven uit lijden bestaat. Dat kan het grote lijden
van oorlogen, rampen en ziektes zijn, maar ook het kleine lijden van een
stressvolle baan of gewoon zoiets simpels als het breken van uw favoriete
koffiekopje. Een lijden dat volgens de stoïcijnen valt te voorkomen, omdat het
nooit het gevolg is van de uiterlijke omstandigheden, maar van de innerlijke
gesteldheid van de lijdende mens. Dit lijden kan niet alleen worden voorkomen
maar kan zelfs vervangen worden door een stabiel geluksgevoel. Daarvoor moet
dan wel een filosofische levenshouding worden aangeleerd.
Ik zal zeker niet ontkennen dat stoïcisme een moeilijke
filosofie is. Het bereiken van een stoïcijnse levenshouding vergt meer dan
alleen het lezen van een paar boeken en het doen van een aantal oefeningen. Een
theoretisch begrip van de stoïcijnse filosofie alleen is dus niet genoeg. Het
is een levenslange weg die constante inspanning vereist en nooit echt makkelijk
gaat worden. Maar het is nu ook weer niet totaal ondoenlijk. Het stoïcisme
belooft geen hiernamaals na een leven van onthouding en gehoorzaamheid, of een
nirwana na een hele reeks van voornamelijk mediterend doorgebrachte levens. Het
is een heel aardse filosofie, weliswaar met spirituele trekjes, maar toch
vooral met beide benen op de grond. Het is een levenshouding die heel goed te
combineren valt met een gewoon alledaags leven. Haalbaar dus voor normale
mensen met een gezin en een baan.
Aards betekent echter niet dat het ook een simpele filosofie
is. Het is een alomvattend denksysteem dat behoorlijk diepzinnig is en niet
altijd even makkelijk te begrijpen zal zijn. Het stelt zowel intellectueel als
praktisch eisen aan zijn beoefenaren. Het is niet dogmatisch en staat open voor
nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen en ontwikkelingen. Dat betekent dat het
stoïcisme nog steeds in beweging is en dat er niet zo iets als een orthodoxe
leer bestaat. Het stoïcisme is niet af en zal dat vermoedelijk ook nooit zijn,
maar het biedt wel uw beste kans op een geslaagd en gelukkig leven en geeft u
een stevig houvast voor alles wat u in uw leven kunt tegenkomen.