Wijsheid in de praktijk

Voor de stoïcijnen, zowel in de oudheid als nu, is wijsheid geen eindbestemming, maar een voortdurende oefening en een levenswijze. Het vergt constante zelfreflectie, studie en toepassing van principes in het dagelijks leven. Het nastreven van wijsheid is de praktische reis naar een leven van helderheid, virtuositeit en innerlijke rust. Het loont dan ook de moeite om nog eens verder op het begrip wijsheid in te gaan en nog eens naar de praktische stoïcijnse wijsheid te kijken. Moderne stoïcijnen zien wijsheid als:

• Het vermogen tot ‘Dichotomie van controle’: Dit is het fundament van moderne stoïcijnse praktijk: het heldere inzicht in welke zaken we wel en niet kunnen controleren. Wijsheid stelt ons in staat onze mentale energie efficiënt in te zetten op acties en oordelen, in plaats van te verspillen aan zaken die buiten onze macht liggen.
• Cognitieve objectiviteit: Moderne wijsheid omvat het vermogen om objectief naar situaties te kijken, zonder de filters van subjectieve interpretaties of emoties. Het helpt bij het herkennen van cognitieve vervormingen en het vervangen van irrationele gedachten door rationele oordelen.
• De rol van veerkracht (Resilience): In de moderne context wordt stoïcijnse wijsheid vaak gezien als een sleutelcomponent van psychologische veerkracht. Een wijs persoon is beter uitgerust om tegenslagen te weerstaan, niet door ze te negeren, maar door ze te begrijpen en te accepteren als onvermijdelijk onderdeel van de menselijke ervaring.

In de vorige blog hebben we al de fundamentele principes van wijsheid besproken: het correct beoordelen van indrukken, het herkennen van wat u in de hand hebt en het afstemmen van uw acties op gematigdheid, moed en rechtvaardigheid. Maar theorie is één ding; hoe past u de techniek van de drie vragen toe in de hectiek van alledag? Dat is precies wat we nu gaan verkennen.

Laten we deze principes toepassen op enkele veelvoorkomende scenario's. Door bewust na te denken over uw reacties, versterkt u uw vermogen om keuzes te maken die leiden tot meer rationaliteit, zelfbeheersing en virtuositeit.

Scenario 1: Conflict op sociale media

Stel u voor: u scrollt door uw feed en ziet een bericht dat uw standpunten lijkt te beledigen. Uw eerste indruk is dat de auteur u opzettelijk probeert te provoceren.

• Klopt uw indruk, of is er een andere interpretatie mogelijk?
  De kans is groot dat uw indruk niet de enige mogelijke interpretatie is. Is het bericht oprecht bedoeld om te provoceren, of is het een misverstand, een slechte formulering, of misschien een weerspiegeling van de eigen frustratie van de auteur zonder persoonlijke aanval? Wijsheid moedigt ons aan om meerdere perspectieven te overwegen voordat we reageren.
• Hebt u invloed op uw reactie op het bericht?
  Absoluut! Uw reactie is volledig in uw hand. Of u ervoor kiest om te reageren, hoe u reageert, of dat u het bericht negeert, zijn allemaal beslissingen die u neemt. De indruk van provocatie is extern, maar uw interne reactie en de daaruit voortvloeiende actie zijn intern en controleerbaar.
• Zou het aangaan van een discussie bijdragen aan wijsheid, of zou het in strijd zijn met gematigdheid en rechtvaardigheid?
  In veel gevallen draagt een discussie op basis van een emotionele reactie niet bij aan wijsheid. Vaak escaleert het tot een welles-nietes-spel dat zelden tot constructieve inzichten leidt. Het kan in strijd zijn met gematigdheid als u u laat meeslepen door uw emoties, en met rechtvaardigheid als u de ander onterecht aanvalt of veroordeelt op basis van een aanname. Soms is zwijgen de meest wijze reactie.

Scenario 2: Carrièrebeslissing

U ontvangt twee vacatureaanbiedingen: de eerste biedt een hoger salaris maar een stressvolle werkomgeving, de tweede een gematigd salaris maar een gezondere balans tussen werk en privé.

• Hoe moet u de indrukken van elke optie beoordelen?
  Beoordeel de indrukken niet alleen op basis van de direct tastbare voordelen zoals salaris, maar ook op de langetermijngevolgen voor uw welzijn. De indruk van een "hoger salaris" kan verleidelijk zijn, maar de indruk van een "stressvolle omgeving" kan wijzen op potentiële uitputting. De "gematigde salaris" optie moet beoordeeld worden in combinatie met de "gezonde balans", wat duidt op duurzaamheid. Denk na over welke aspecten echt bijdragen aan een vervuld leven, buiten louter financiële winst.
• Welke beslissing hebt u in de hand?
  Beide beslissingen (het accepteren van aanbod A of aanbod B) zijn volledig in uw hand. Externe factoren zoals de hoogte van het salaris zijn gegeven, maar uw keuze om ze te accepteren, zijn interne beslissingen. U heeft de controle over uw waarden en prioriteiten.
• Welke optie past het beste bij wijsheid, rekening houdend met gematigdheid en welzijn op de lange termijn?
  De optie met een gematigd salaris en een gezonde balans tussen werk en privé sluit waarschijnlijk beter aan bij wijsheid. Dit weerspiegelt gematigdheid door niet uitsluitend te streven naar maximale financiële winst ten koste van alles. Het toont ook inzicht in welzijn op de lange termijn, wat een cruciaal aspect is van een virtuoos en gelukkig leven. Een burn-out door een te hoge werkdruk is zelden een teken van wijsheid.

Scenario 3: Anderen helpen

U ziet iemand op straat om financiële hulp vragen (bedelen klinkt wat grof). U hebt de indruk dat hij of zij echt hulp nodig heeft.

• Hoe kunt u controleren of uw indruk klopt?
  Het controleren van deze indruk kan lastig zijn, maar wijsheid moedigt aan tot een zorgvuldige overweging. U kunt vragen stellen (op een respectvolle manier), letten op non-verbale signalen, of overwegen of er meer structurele hulpkanalen zijn. U hoeft niet elke claim te geloven, maar ook niet elke indruk af te wijzen. Soms is de intentie om te helpen al een daad van wijsheid, ongeacht de uitkomst.
• Heeft u de controle over het aanbieden van hulp?
  Ja, het aanbieden van hulp is uw keuze en ligt volledig in uw hand. U kunt zelf bepalen of en hoe u helpt, of dat nu financieel is, door informatie te delen, of simpelweg door te luisteren.
• Zou het helpen van deze persoon passen bij wijsheid, of zou het onbedoeld schade aanrichten?
  Hier komt rechtvaardigheid om de hoek kijken. Helpen is over het algemeen een virtuoze daad, maar wijsheid vraagt u om na te denken over de mogelijke gevolgen. Zou het bijdragen aan een cyclus van afhankelijkheid, of zou het de persoon daadwerkelijk helpen in een specifieke noodsituatie? Soms is het geven van geld niet de meest wijze hulp, maar bijvoorbeeld het wijzen op opvang of andere ondersteunende instanties.

Het dagelijks beoefenen van wijsheid versterkt uw vermogen om bewuste en virtuoze keuzes te maken. Dit proces van reflectie en toepassing is de ware kracht tot verandering in uw leven. Wat denkt u? Zijn er nog andere vragen die u zou toevoegen om dit proces van dagelijkse wijsheid te verfijnen?

Wijsheid (sophia): Een stoïcijnse gids voor betere beslissingen

 Elke dag, vanaf het moment dat we wakker worden tot we weer gaan slapen, worden we geconfronteerd met talloze beslissingen. Moet ik nu opstaan of nog even blijven liggen? Wat eet ik als ontbijt? Accepteer ik die nieuwe baan in het buitenland, of blijf ik hier en trouw met de persoon waar ik een relatie mee heb? Zelfs: welk boek lees ik als eerste? Niet al deze beslissingen zijn even belangrijk; sommige hebben een enorme impact op ons leven, andere nauwelijks. We weten dat sommige keuzes goed zullen uitpakken, andere minder, en veel zullen geen merkbare gevolgen hebben. Maar hoe herkennen we vooraf welke beslissingen leiden tot wijsheid en geluk, en welke niet?

De stoïcijnen, meesters in de levenskunst, hadden hier een heldere visie op. Wijsheid is volgens hen de uitzonderlijke vaardigheid om de intrinsieke waarde van onze handelingen te beoordelen. Het stelt ons in staat onderscheid te maken tussen goede, slechte en onverschillige beslissingen. Zoals Stobaeus en Diogenes Laërtius al zeiden: 

"Wijsheid is kennis van wat men moet doen, niet moet doen, of wat onbelangrijk is. Het is kennis van wat goed, slecht of indifferent is."

In de Stoïcijnse filosofie is wijsheid (sophia) niet slechts een intellectuele vaardigheid, maar de fundamentele deugd waaruit alle andere deugden (rechtvaardigheid, moed en gematigdheid) voortvloeien. Wijsheid is de gids die een persoon in staat stelt een goed, virtuoos en gelukkig leven te leiden. Het is de ultieme kennis van wat goed, wat slecht en wat onverschillig is. De stoïcijnen zagen wijsheid als een synthese van theoretisch begrip en praktische toepassing. Het is het vermogen om de werkelijkheid correct te begrijpen en op basis daarvan weloverwogen keuzes te maken.

Ze benadrukten vooral phronesis, of praktische wijsheid. Dit is het vermogen om de juiste actie te ondernemen in concrete situaties. Voor hen draaide wijsheid niet om abstracte theorieën, maar om het dagelijks leven:

• Oordeelsvermogen en rationaliteit: Wijsheid is het rationele vermogen om onderscheid te maken tussen wat binnen onze controle ligt (onze gedachten, oordelen en acties) en wat daarbuiten ligt (externe gebeurtenissen, andere mensen, rijkdom, gezondheid). Stoïcijnse wijsheid leert ons te richten op wat we kunnen beïnvloeden en de rest met sereniteit te accepteren.

• Juiste kennis: Wijsheid is de correcte kennis van de ‘indifferentia’ (onverschillige zaken), en vooral het besef dat de enige ware goederen deugden zijn en de enige ware kwaden ondeugden.

De stoïcijnen geloofden dat het universum wordt geregeerd door een rationele, goddelijke rede (Logos) of Natuur. Wijsheid is leven in overeenstemming met deze logos. Dit betekent twee dingen:

• Harmonie met de universele Natuur: Het begrijpen van de orde van het universum en het accepteren van het lot en de kosmische processen.

• Harmonie met de menselijke Natuur: Het leven volgens onze inherent rationele vermogens. Omdat mensen rationele wezens zijn, is het onze taak om rede te gebruiken om onze instincten en emoties te beheersen.

• Harmonie met onze individuele Natuur: Het kennen van je eigen persoonlijke sterke en zwakke punten en het daarmee rekening houden bij je levensbeslissingen.

Een cruciaal aspect van stoïcijnse wijsheid is het bereiken van 'apatheia' (geen apathie, maar vrij zijn van irrationele en storende emoties). Onze negatieve emoties (zoals woede, angst, jaloezie) komen vaak voort uit onjuiste oordelen over externe zaken. Een wijs persoon begrijpt dat deze emoties gebaseerd zijn op een verkeerde perceptie van de werkelijkheid. Wijsheid stelt ons in staat om de oorzaken van emotionele verstoringen te identificeren en onze reacties te veranderen. De wijze persoon handelt met kalmte, inzicht en innerlijke vrede.

Wijsheid omvat dan ook een breed scala aan kwaliteiten: intelligentie, algemene ontwikkeling en kennis, uitmuntendheid, slimheid, verstandigheid, doelgerichtheid, scherpzinnigheid en vindingrijkheid. Deze eigenschappen zijn niet direct te trainen, maar ze kunnen wel worden ontwikkeld door de fundamentele stoïcijnse principes met betrekking tot wijsheid te beoefenen, oftewel: ‘De drie stoÏcijnse richtlijnen voor het beoefenen van wijsheid.’

In het stoïcisme begint wijsheid met het correct beoordelen van onze indrukken, het herkennen van wat binnen en buiten onze controle ligt, en ervoor zorgen dat onze daden de andere deugden van gematigdheid, moed en rechtvaardigheid niet schenden. Als we de volgende drie vragen met 'ja' kunnen beantwoorden, zijn onze acties waarschijnlijk wijs.

1. Is dit het juiste oordeel?

Onze oordelen over mensen, dingen en gebeurtenissen zijn gebaseerd op onze indrukken, hoe dingen ons toeschijnen. Zoals Epictetus al zei: 

‘Deze eerste indrukken vormen de basis van onze daden’. Epictetus (Colleges, 1.27) 

Hij beschrijft vier soorten indrukken:

• De dingen zijn zoals ze lijken te zijn: Uw vriend is boos en lijkt ook boos.

• De dingen zijn niet zoals ze niet lijken te zijn: Uw vriend is niet boos en lijkt ook niet boos.

• De dingen zijn wel zo, maar lijken u niet zo te zijn: Uw vriend is boos, maar lijkt u niet boos.

• De dingen zijn niet zo, maar ze lijken u wel zo te zijn: Uw vriend is niet boos, maar hij lijkt wel boos op u.

De eerste twee indrukken zijn correct, de laatste twee leiden tot onjuiste oordelen. Voordat we handelen, moeten we dus zorgen dat onze indrukken niet leiden tot verkeerde oordelen en onverstandige acties. Onze eerste indrukken zijn vaak spontane mentale verschijnselen, voordat ons rationele brein ze kan onderzoeken. Toch neigen we ernaar ze als waar aan te nemen en ernaar te handelen. Als u denkt dat uw collega onbeleefd is, bent u misschien geneigd om ook zelf onbeleefd te regeren. Maar wat als uw indruk onjuist is? Onbeleefd reageren zou onverstandig zijn. De eerste stap naar wijsheid is dus het correct beoordelen van onze indrukken.

Creëer afstand tussen uzelf en uw eerste reacties. Is iemand boos? Ontspan en overweeg alternatieve interpretaties. Dit onderzoek is cruciaal, vooral wanneer we onder invloed zijn van emoties zoals woede, angst of intense verlangens. Volg Epictetus’ advies:

“Daag alles uit wat onaangenaam lijkt. ‘Je bent slechts schijn. Laat me eerst volledig begrijpen wat je bent." (Epictetus, Encheiridion, 1).

2. Is dit aan mij? (Heb ik hier controle over?)

Zelfs als uw indrukken kloppen, zijn niet alle daaruit voortvloeiende acties wijs. Een wijze handeling moet binnen uw controlesfeer vallen.

Stel, u gaat naar de winkel en ziet dat iets 20% duurder is door hogere belastingen. U wordt boos en scheldt de winkelier of de overheid uit. Uw indruk klopt dat de prijs gestegen is, maar uw reactie (schelden, boos zijn) is onverstandig. Waarom? Omdat de prijsverhoging buiten uw controle ligt. Uw acties beïnvloeden externe factoren niet; u maakt alleen uzelf en anderen ongelukkig. Om verstandig te handelen, beperkt u zich tot dingen die u wel kunt beïnvloeden. Dit principe geldt voor alles:

• Bij een ongeluk: Het ongeluk zelf was niet uw keuze, dus zelfmedelijden of ruzie maken is onverstandig. Wat u wel kunt controleren, is wachten op de politie, een verzekeringsclaim indienen en alternatief vervoer regelen.

• Bij identiteitsdiefstal: In een depressie raken is onverstandig. Wat u wel kunt doen, is uw wachtwoorden wijzigen, de juiste instanties informeren en contact opnemen met gespecialiseerde organisaties.

Epictetus benadrukt: 

"De belangrijkste taak in het leven is simpelweg deze: zaken identificeren en scheiden, zodat ik duidelijk tegen mezelf kan zeggen welke externe factoren buiten mijn controle vallen en welke te maken hebben met de keuzes waar ik wél controle over heb." (Epictetus; Colleges, 2.5) 

3. Is dit wel verstandig? (Of is het in strijd met uw deugden?)

Zelfs als uw indrukken correct zijn en uw acties binnen uw controle liggen, kunnen ze nog onverstandig zijn. Dit gebeurt wanneer uw acties de deugden van gematigdheid, moed en rechtvaardigheid ondermijnen. Wijs handelen is onmogelijk als u deze principes schendt.

Externe factoren zijn op zichzelf noch goed, noch slecht. Hun waarde hangt af van de context. Geld geven is bijvoorbeeld neutraal. Maar geld geven aan een verslaafde om drugs of drank te kopen is iets anders dan geld geven aan een hongerige voor voedsel.

Een handeling heeft een negatief gevolg als het een deugd schendt. Dus, als u hebt vastgesteld dat uw indruk juist is en uw handeling binnen uw controle ligt, vraag uzelf dan af:

• Is mijn handeling buitensporig?

• Is het laf?

• Is het onrechtvaardig?

Als het antwoord op een van deze vragen 'ja' is, dan is de handeling onverstandig. Als het antwoord op al deze vragen 'nee' is (dus noch buitensporig, noch laf, noch onrechtvaardig), dan is de handeling neutraal. De keuze is aan u, u kunt zo handelen als u wilt.

Om te bepalen of het echt een verstandige en wijze handeling is, stel uzelf dan de volgende vragen:

• Is mijn handeling gematigd?

• Is het moedig?

• Is het rechtvaardig?

Als het antwoord op ten minste één van deze vragen 'ja' is, en neutraal op de andere twee, dan is de handeling verstandig. 

Een leven in harmonie met de natuur

Hoe leiden we een gelukkig en vervuld leven? De stoïcijnen hadden daar een kort en bondig antwoord op: Leef in harmonie met de natuur!

Maar hoe? En wat betekent "leven in harmonie met de natuur"? Hoe begint u te leven volgens de natuur? "Natuur" kan immers voor verschillende mensen verschillende dingen betekenen. We kunnen stellen dat woede, egoïsme of hebzucht "natuurlijke" emoties zijn. Betekent het volgen van de natuur dat u boos, egoïstisch of hebzuchtig zou moeten zijn? Het is "natuurlijk" dat we geld, bezittingen en macht nastreven. Betekent het volgen van de natuur dan dat we geld, bezittingen en macht moeten najagen? De instructie "volg de natuur" vertelt ons niet wat "natuur" is of wat het betekent om de natuur te volgen. We hebben een duidelijkere definitie van "natuur" nodig en hoe we die moeten volgen.

Volgens de stoïcijnen is de natuur alles wat er in het universum gebeurt. Ze zeggen dat dingen gebeuren door een reeks van oorzaken en gevolgen. Elk gevolg wordt de oorzaak van het gevolg dat daar weer op volgt. Ze stellen verder dat we geen controle hebben over deze keten van oorzaak en gevolg. Simpel gezegd kunnen we de natuur zien als de realiteit, de dingen die "met ons" of om ons heen gebeuren.

We worden ongelukkig wanneer ons denken en handelen niet in lijn zijn met die realiteit. Zeno legde uit dat we onszelf als het ware kunnen resetten om weer in harmonie te komen met de natuur. Denk bijvoorbeeld aan een plant die zich naar het zonlicht keert. Zo’n plant handelt daarmee volgens de natuur. Als een dier dorst heeft, zoekt het water. Als het honger heeft, zoekt het voedsel. In de levende natuur draait alles om zelfbehoud. We zien dit ook bij mensen. Zoals Chrysippus al opmerkte, is zelfbehoud aangeboren bij alle levende wezens. U grijpt instinctief naar de grond om uzelf op te vangen als u valt, net zoals een hert wegvlucht bij de eerste geur van een roofdier. Deze automatische aanpassingen sturen onze natuurlijke instincten.

Er bestaat echter een fundamenteel verschil tussen mensen en andere dieren. Instincten drijven dieren, dus ze hebben weinig of geen keuze over hun gedrag. Hun verzoening met de natuur is voorbestemd. Als u een hond schopt, zal hij u waarschijnlijk bijten, ongeacht wie u bent of wat de omstandigheden zijn. Maar als u een mens slaat, kan hij verschillende dingen doen: hij kan terugslaan, glimlachen, zich voornemen om later wraak te nemen, de aanval negeren, een subtiele wraakactie plannen, enzovoort. De menselijke natuur verschilt fundamenteel van de dierlijke natuur. Onze ratio maakt het mogelijk om uit verschillende opties te kiezen. We zijn veel meer dan dieren in staat een keuze te maken In hoe te reageren op wat de natuur ons voorschotelt. Maar we kunnen ook serieus op het verkeerde pad raken als we de verkeerde keuzes maken. En dat soort foute keuzes maken ons bijna per definitie ongelukkig.

Als een leven in harmonie met de natuur de weg naar geluk is, dan moeten we wel weten hoe we dat moeten doen. Marcus Aurelius herinnert ons eraan:

Dit moet je altijd in gedachten houden: wat is de aard van het geheel, wat is mijn aard als mens en wat is mijn eigen aard. (Marcus Aurelius, Meditaties)

Alles wat gebeurt, wordt geïnitieerd door onze aard als mens (wat we zijn), door ons persoonlijke zelf (wat we kunnen) of door het universum (wat ons overkomt). Daarom zou in overeenstemming zijn met de natuur betekenen dat we ons gedrag afstemmen op onze eigen natuur als mens, op het universum én op onze eigen, unieke persoonlijke natuur.

De natuur waarnaar men zou moeten leven, beschouwt Chrysippus als zowel de universele natuur als, in het bijzonder, de menselijke natuur. (Diogenes Laërtius)

Leven in harmonie met de natuur betekent dus een leven in overeenstemming met onze menselijke natuur, de natuur van het universum en onze individuele, persoonlijke natuur.
De drie naturen: Hoe stemmen we onszelf af?

Om in harmonie met de natuur te leven, richten we ons op drie cruciale aspecten:

Onszelf afstemmen op de menselijke natuur

We zijn gelukkig als we in overeenstemming zijn met onze eigen menselijke natuur en ongelukkig als we dat niet zijn. Maar wat is onze (menselijke) natuur? Wat maakt ons als mens uniek? Het kan niet onze fysieke kracht zijn (veel dieren zijn immers sterker dan wij). Het kan ook niet ons zwemvermogen zijn (vissen kunnen beter en sneller zwemmen). Het kan al evenmin ons vliegvermogen zijn (vogels kunnen vliegen, maar wij niet).

Maar er is één vermogen waarin we als menselijke soort echt uitblinken: ons redeneervermogen. Deze sterke goed ontwikkelde ratio is wat ons uniek maakt als mensen. We volgen onze natuur niet als we niet rationeel handelen. Om in overeenstemming te zijn met onze menselijke natuur, moeten we er dus voor zorgen dat onze gedachten en handelingen rationeel zijn.

Onszelf afstemmen op de natuur van het universum

Wat is de natuur van het universum? Volgens de stoïcijnen werkt de universele natuur via een reeks oorzaken en gevolgen. Het regent niet op uw picknick om uw dag te verpesten; het regent omdat water in de lucht condenseert en zich verzamelt in druppels die te zwaar worden om in de lucht te blijven hangen. De reden hiervoor is terug te voeren op eerdere oorzaken. Elk gevolg wordt een oorzaak voor het volgende gevolg.

We haten het misschien om ziek te worden, hebben een hekel aan de winter en klagen over slecht weer. Maar ziekte, seizoenen en stormen gebeuren volgens hun natuurlijke verloop, niet om ons te dwarsbomen. De universele natuur komt tot uiting in wat er met ons of om ons heen gebeurt. Het is wat we de realiteit of werkelijkheid noemen. Het is irrationeel om je tegen de realiteit te verzetten en te verwachten dat wat er gebeurt, niet gebeurt.

Eis niet dat de dingen gebeuren zoals je wilt; maar wens dat ze gebeuren zoals ze gebeuren, en je zult gelukkig worden. (Epictetus, Encheiridion)

Wanneer we rationeel handelen, zijn we afgestemd op onze menselijke natuur. Wanneer we ons niet verzetten tegen de realiteit, zijn we afgestemd op de aard van het universum. We komen in overeenstemming met de natuur wanneer we onze verwachtingen afstemmen op de realiteit door die te accepteren.

Onszelf afstemmen op onze persoonlijke, individuele natuur

Naast de universele natuur en de algemene menselijke natuur, heeft elk van ons ook een eigen, unieke persoonlijke natuur. Deze omvat onze specifieke talenten, onze aangeboren sterke punten, maar ook onze zwakheden en beperkingen. Om werkelijk in harmonie te leven, moeten we deze individuele natuur leren kennen en erkennen.

Het betekent dat we onze unieke gaven en aanleg moeten omarmen en ontwikkelen, in plaats van te proberen iemand anders te zijn. Als u bijvoorbeeld van nature creatief bent, zou het tegen uw persoonlijke natuur ingaan om een leven te leiden dat puur gericht is op routine en cijfers, zonder enige creatieve uitlaatklep. Als u juist analytisch sterk bent, zou het contraproductief zijn om u te forceren in een rol die veel emotionele expressie vereist waar u zich ongemakkelijk bij voelt.

Het gaat erom te ontdekken wie u werkelijk bent, wat u energie geeft en wat u uitput. Door te leven in overeenstemming met uw persoonlijke talenten en zwakheden, benut u uw potentieel optimaal en vermindert uw innerlijke frictie. Dit betekent niet dat u uw zwakheden moet negeren, maar ze juist moet erkennen en manieren moet vinden om ermee om te gaan of ze te compenseren, in plaats van u ertegen te verzetten.

We zijn gelukkig als we rationeel handelen, niet vechten tegen de realiteit, onze persoonlijke aard omarmen en loslaten wat we niet zijn. We zijn ongelukkig als we proberen dingen te controleren, en te handelen naar wat buiten onze controlesfeer ligt. De natuur volgen betekent rationeel zijn, de realiteit accepteren én je eigen unieke zelf zijn.

De stoïcijnen zeggen dat we om in harmonie met de natuur te leven, vier speciale vaardigheden moeten ontwikkelen. Deze vier vaardigheden staan ​​bekend als de stoïcijnse deugden. Stobaeus zei het als volgt:

Vanuit een praktisch perspectief moeten we, om ons af te stemmen op de natuur, onze vaardigheden ontwikkelen op vier verschillende gebieden (Stobaeus 2.5b):

- Weten wat je wel en niet moet doen (wijsheid),

- Weten wat je wel en niet moet kiezen (matiging),

- Weten waar je wel en niet bang voor hoeft te zijn (moed), en

- Weten wat je aan wie moet toewijzen (rechtvaardigheid).

Deze vier speciale vaardigheden worden ook wel de kardinale deugden genoemd. Stoïcijnen zeggen niet dat het beoefenen van deze deugden tot geluk zal leiden, maar dat het beoefenen van die deugden gelijk staat aan geluk. Met andere woorden, we raken verwijderd van onze gelukkige staat wanneer we niet in lijn zijn met de juiste actie, de juiste keuze, het juiste onderscheidingsvermogen van waar we bang voor moeten zijn en de juiste kennis van hoe we anderen moeten behandelen. Wanneer we ons gedrag correct afstemmen op deze deugden, keert geluk terug. Wanneer ons denken en handelen in lijn zijn met deze vier deugden, volgen we de natuur en zullen we per definitie gelukkig zijn.

Oefening: Pas het stoïcijnse principe toe

In het stoïcisme gaat het niet alleen om de theorie, maar vooral om de praktijk. Probeer daarom deze eenvoudige oefening om het stoïcijnse principe van het leven in harmonie met de natuur toe te passen, om u nog bewuster te maken van alle drie de aspecten van "natuur":

1. Definieer uw menselijke natuur

- Schrijf een kracht of eigenschap op die een rationeel wezen definieert.
- Vind een manier waarop u uw dagelijkse handelingen op deze eigenschap kunt afstemmen.

2. Accepteer de aard van het universum

- Noem één recente gebeurtenis in uw leven die buiten uw controle lag.
- Reflecteer hoe u uw reactie kunt aanpassen aan de realiteit in plaats van u ertegen te verzetten.

3. Ken uw persoonlijke natuur

- Welke twee of drie talenten of sterke punten zijn uniek voor u?
- Welke zwakheden of beperkingen herkent u bij uzelf?

Bedenk een manier waarop u vandaag meer in lijn kunt leven met uw persoonlijke talenten, of hoe u op een constructieve manier kunt omgaan met een van uw zwakheden.

4. Beoefen de vier deugden.

Kies een van de vier stoïcijnse deugden (wijsheid, matigheid, moed of rechtvaardigheid).
Stel vandaag een klein, haalbaar doel dat deze deugd weerspiegelt (bijvoorbeeld geduld oefenen in een moeilijk gesprek, een verstandige beslissing nemen op basis van rede in plaats van impulsief te handelen).

Door deze drie aspecten van "natuur" (de universele, de menselijke en uw persoonlijke) te begrijpen en ernaar te leven, kunt u een diepere en meer vervullende harmonie bereiken. Welke van deze drie aspecten spreekt u het meest aan om vandaag mee te beginnen?

Doelloos maar virtuoos

Stoïcijnen willen dat u deugdzaam of virtuoos leeft. Maar wat zijn dat dan die deugden waar de stoïcijnen het maar steeds over hebben? Het zijn de standaarden waaraan u uw eigen handelen afmeet. Het geeft richting aan de dingen die u onderneemt. Deugden moeten goed onderscheiden worden van doelen. Doelen zijn extern en gaan over iets wat al dan niet bereikt kan worden door de dingen die u doet. Iets waar u mee klaar kunt komen. Iets wat af kan zijn. Ze zijn het gevolg van de dingen die u onderneemt. Bijvoorbeeld het bereiken van uw ideale gewicht door een dieet te volgen, of het halen van een diploma door een studie te volgen. Deugden zijn intern en gaan over de manier waarop u iets doet. Het zijn karaktereigenschappen. Niet iets wat u in de toekomst bereikt, maar iets dat in het hier en nu gebeurt. Het gaat dan niet meer om het bereiken van een bepaald gewicht, het behalen van een diploma of het krijgen van een promotie, maar om dingen als het leiden van een gezond leven, het zijn van een goede vriend of zelfontplooiing.

Neem een deugd als het zijn van een goede partner. Dat is niet iets dat ophoudt met het een keer meenemen van een cadeautje of het zeggen van een paar lieve woordjes. Het gaat om de zorg en aandacht die u uw partner iedere dag weer schenkt. Het is een stabiele karaktereigenschap, die uw hele leven deel blijft uitmaken van uw persoonlijkheid. Dergelijke karaktereigenschappen bepalen de manier waarop u tegen de wereld aankijkt. Ze bepalen hoe u in de wereld staat, welke doelen u nastreeft en hoe u dat dan doet. Die karaktereigenschappen werden in de oudheid deugden genoemd. Ze onderscheidden destijds vier hoofddeugden: wijsheid, matigheid, rechtvaardigheid en moed. Aan die vier hoofddeugden konden volgens hen alle andere deugden worden opgehangen. De stoïcijnen volgden hun collega’s en gebruikten deze vier zogenaamde kardinale deugden als de basis van hun eigen deugdensysteem.

Voor de oude stoïcijnen ging het in het leven dus in de eerste plaats om de deugden die u bezat en niet om de doelen die u had bereikt. U bent zich er misschien niet van bewust, maar u hebt ongetwijfeld een aantal deugden die een belangrijke rol in uw leven spelen. Misschien dat uw leven op dit moment vooral nog in het teken staat van het behalen van doelen, maar dat neemt niet weg dat onbewust ook deugden een rol spelen. Het is nuttig om eens te kijken wat voor deugden voor u van belang zijn.

Oefening: Een onderzoek naar uw waarden en deugden

Met deze oefening gaan we onderzoeken wat de achterliggende deugden zijn, die bepalen wat u met uw leven doet. Wat zijn de dingen die voor u echt belangrijk zijn? Wat vindt u fijn en waar loopt u warm voor? Waar wordt u koud van en wat vreest u het meest? Om daar achter te komen ga ik u vragen om een zelfonderzoek uit te voeren. Een onderzoek waarbij u zichzelf een aantal vragen gaat stellen en niet zomaar tevreden bent met het voor de hand liggende antwoord. U gaat doorvragen tot u uiteindelijk de onderliggende levensdeugd waar het bij u om draait hebt gevonden.

Stel u bij alles wat u doet eens de vraag: waarom doe ik dit eigenlijk? U staat iedere ochtend voor dag en dauw en met de nodige tegenzin op om naar uw werk te vertrekken. Waarom doet u dat? Om geld te verdienen. Maar waarom wilt u geld verdienen? Om uw gezin te onderhouden. Maar waarom wilt u uw gezin onderhouden? Om een goede partner en ouder te zijn. Met die laatste vraag bent u eindelijk bij de achterliggende deugd aangeland. Het is niet langer een extern doel waarmee u klaar kunt komen. Het is nooit af, het is iets waar u steeds mee bezig moet zijn.

Het kan heel verhelderend zijn om op deze manier te onderzoeken wat de deugden zijn die in uw leven een belangrijke rol spelen. Probeer eens een lijstje te maken met de redenen waarom u de dingen doet die u doet. U vindt dan de waarden die voor u van belang zijn. Probeer die waarden zo concreet mogelijk te maken. Welke karaktereigenschap/deugd hoort er bij? Let er op dat u geen sociaal wenselijk lijstje maakt. Het moeten de deugden zijn die voor u belangrijk zijn en niet de deugden die de maatschappij, uw kerk of uw gezin u oplegt. Om u een beetje op weg te helpen volgen hier een paar vragen die u aan uzelf kunt stellen.

• Hoe zou u herinnerd willen worden als u nu zou komen te overlijden?

• Wat voor persoon zou u willen zijn?

• Wat zou u gaan doen als u geen enkele verplichting meer had en kon doen wat u zelf wilde doen?

• Wie zijn uw helden? Wat bewondert u het meest aan hen?

• Wat is het belangrijkste in uw leven? Waarvoor leeft u?

Kijk ook eens naar de rollen die u in dit leven speelt. U vervult allerlei functies en zet daarbij waarschijnlijk ook verschillende petten op. Zo bent u misschien een (hopelijk) liefhebbende partner, een ouder voor uw kinderen, een werknemer voor uw baas en een speler voor uw voetbalclub. Wat betekenen al deze rollen voor uw waarden? Brengt een bepaalde rol ook een specifieke waarde met zich mee? Uw rol als partner en ouder brengt misschien wel waarden als liefde en zorgzaamheid met zich mee. Uw rol als werknemer waarden als loyaliteit en ijver. Zijn er overlappen? Spelen sommige waarden een rol bij verschillende van uw maatschappelijke rollen? Als dat het geval is heeft u een goede kans dat het daarbij echt om één van uw kernwaarden gaat. Maak een lijstje met uw belangrijkste rollen en beschrijf de daarbij behorende deugden. U kunt hierbij onderstaand voorbeeld gebruiken.

ROL	DEUGDEN
Werknemer	Loyaliteit, ijver, punctualiteit, eerlijkheid, …
Ouder	Liefhebbend, consequent, geduldig, …
Vriend (in)	Loyaal, eerlijk, solidair, …
Partner	Liefhebbend, loyaal, tolerant, …

Een andere insteek die u kan helpen uw waarden duidelijk te maken is uw houding tegenover het volgende lijstje met deugden. Wat vindt u van die deugden? Welke zijn voor u belangrijker? Kunt u aan de hand van de voorbeelden een lijstje met de voor u belangrijkste deugden maken? Zit er een rangorde in? U kunt er zelf waarschijnlijk nog wel een aantal aan toevoegen. We beginnen met de vier hoofddeugden uit de oudheid. Er werd gedacht dat alle andere deugden op de één of andere manier onder deze vier konden worden geschaard.

• Moed: dapperheid, edelmoedigheid, doorzettingsvermogen, waardigheid, plichtsbetrachting, ernst, durf, loyaliteit, betrouwbaarheid, standvastigheid, onverstoorbaarheid.

• Rechtvaardigheid: eerlijkheid, altruïsme, empathie, integriteit, tolerantie, onpartijdigheid, vergevingsgezindheid, menselijkheid, beminnelijkheid, vriendelijkheid, hoffelijkheid.

• Matigheid: zelfbeheersing, soberheid, eenvoud, beheersing, kalmte, ijver, gezondheid, gemoedsrust, stabiliteit, bescheidenheid, voorzichtigheid, soberheid.

• Wijsheid: rationaliteit, eruditie, verstand, ervaring, intelligentie, humor, nieuwsgierigheid, creativiteit, scherpzinnigheid, beschaafdheid, tolerantie, redelijkheid, openheid.

Als u ook dit nog een beetje moeilijk vindt, zou u kunnen beginnen met het maken van een preferentielijstje. Neem in dit lijstje niet alleen de dingen op die u waardeert, maar ook de dingen die u juist tegen elke prijs wil vermijden. Ook de zaken waar u het bangst voor bent zeggen immers iets over uw karakter en de door u gewaardeerde deugden. Begin uw lijstje met de dingen die u voor geen prijs zou willen missen. U houdt van uw partner en kinderen, die staan vast bovenaan uw lijstje van te prefereren zaken. Ook uw huis en uw auto zijn u lief, al staan die weer een trede lager. Uw banksaldo is ook niet onbelangrijk, ook al vindt u sommige van de dingen die voor dat geld gekocht kunnen worden leuker dan uw banksaldo zelf. Uw mooie glimmende bolide is u echt wel €40.000 waard, maar uw dochter zou u voor geen enkele prijs inruilen. Armoede en het kapotgaan van uw laptop vallen dan weer in de categorie van dingen die u liever buiten de deur zou houden. Het wordt echter pas echt vervelend als u met ziekte en dood geconfronteerd wordt. Die vallen absoluut in de laagste categorie van uw preferentielijstje. Vervolgens kunt u aan de hand van dit lijstje bekijken wat voor deugden en waarden voor u belangrijk zijn.

U hoeft uw lijstje met deugden niet in één keer klaar te hebben. Pak uw lijstje er zo nu en dan weer even bij en kijk of u een nieuwe deugd wil toevoegen of iets aan uw deugdenlijstje wilt aanpassen. Het is niet meer dan normaal dat u niet direct een duidelijk beeld hebt van de dingen die belangrijk voor u zijn. Het is zelfs waarschijnlijk dat uw lijstje in de loop van de tijd en mogelijk ook door het lezen van dit boek zal veranderen.

Ik kan niet genoeg benadrukken dat het woord deugd hier in de antieke betekenis wordt gebruikt en niets met netjes en braaf zijn te maken heeft. Het heeft een heel andere betekenis dan de christelijke deugdzaamheid. De stoïcijnse deugd gaat over excellentie, voortreffelijkheid, het leiden van een plezierig leven, ‘savoir vivre’ en karakterkracht. Het is eigenlijk een veeg teken dat geen enkele moderne westerse taal een goed woord voor het oude begrip 'arrêté' (Grieks) of ‘virtus’ (Latijn) heeft.

Een levenswaarde of deugd beperkt de speelruimte van uw handelingsmogelijkheden lang niet zoveel als een doel. Een doel vertelt u wat u moet doen om iets te bereiken. Om iets te leren, om een bepaald object uit de buitenwereld te verkrijgen, waardoor u dan denkt gelukkiger te worden. Een waarde vertelt u, daarentegen, of u iets doet waar u achter staat. Of het iets is dat met uw wezen als mens overeenstemt. Een deugd is de bij een bepaalde waarde behorende karaktertrek. In dit boek gebruik ik de termen waarde en deugd door elkaar heen. Een waarde verwijst eigenlijk alleen naar iets waar u belang aan hecht. Zo zou bijvoorbeeld veiligheid een belangrijke waarde voor u kunnen zijn. Niet iedere waarde heeft echter een bijbehorende deugd of karaktereigenschap. De waarde veiligheid betekent dat u belang hecht aan het beschermen van uw leven, maar er bestaat niet een bijbehorende deugd. De deugd voorzichtigheid komt nog het dichtst in de buurt. Het gaat de stoïcijnen vooral om de bij de waarden behorende karaktereigenschappen of deugden. Volgens de stoïcijnse filosoof Seneca heeft alles wat u doet zijn doel al bereikt als de handeling in overeenstemming met uw deugden is. Het uiteindelijke resultaat van uw handelingen doet er niet meer toe, zolang de intentie maar deugt.

Als u u van de dwang van een doelgericht leven weet te bevrijden en kunt handelen in overeenstemming met uw waarden en idealen kan letterlijk alles wat u doet bevredigend worden. U bevrijdt uzelf van arrogantie: ‘kijk eens hoe goed ik ben, ik heb al mijn targets gehaald’, maar ook van zelfvernedering: ‘ik ben waardeloos, ik kan zelfs de makkelijkste doelen niet halen’. Voortaan kunt u tegen uzelf zeggen: ‘ik heb mijn best gedaan en dat is alles wat ik wilde doen’. Zelfs een in wezen onaangename handeling die in overeenstemming met uw waarden is, kan op die manier vervulling brengen. Misschien, of eerder waarschijnlijk, heeft u een hekel aan het huishouden, maar als u de was doet met in uw achterhoofd de gedachte dat u wilt dat u en uw gezin er schoon en netjes bijlopen dan wordt dat vervelende klusje misschien wel wat minder onprettig. Een op waarden en deugden gericht leven kan zo een stuk prettiger en gelukkiger worden dan een doelgericht leven.

Illeïsme: Een oude techniek voor moderne gemoedsrust

 In onze snelle en vaak overweldigende wereld zoeken velen van ons naar manieren om rust, helderheid en veerkracht te vinden. De oude filosofie van het stoïcisme biedt tijdloze wijsheden die hierbij kunnen helpen. Maar wist u dat er ook een minder bekende techniek is die perfect aansluit bij het moderne stoïcijnse gedachtegoed? Ik heb het over ‘illeïsme’.

Illeïsme is het gebruik van de derde persoon wanneer men over zichzelf spreekt. In plaats van te zeggen “Ik voel me boos,” zou u zeggen "[uw naam] voelt zich boos.” Hoewel het misschien vreemd klinkt, is deze techniek diep geworteld in zowel de taalgeschiedenis als psychologische en filosofische praktijken.

De term komt van het Latijnse woord ille, wat “hij” of “die daar” betekent. Grote denkers en schrijvers uit de oudheid gebruikten illeïsme als literaire stijlfiguur. Zelfs Julius Caesar beschreef zijn daden in de derde persoon in ‘De Bello Gallico', wat het narratief afstandelijker en objectiever maakte. Denk aan de beroemde uitspraak:  "Caesar venit, vidit, vicit" (Caesar kwam, zag en overwon). Het is een techniek die door de geschiedenis heen door verschillende mensen is gebruikt, van schrijvers tot staatslieden. Ook tegenwoordig wordt het nog wel eens gebruikt. Atleten zoals Zlatan Ibrahimović ("Zlatan doet wat Zlatan wil") of personages zoals Gollum uit ‘Lord of the Rings’ ("Gollum haats het!").  

Op het eerste gezicht lijkt het misschien wat excentriek of zelfs arrogant. Maar toch is het een verrassend effectieve techniek. De kracht van illeïsme ligt juist in het vermogen om een bepaalde afstand te creëren. Door over uzelf te spreken alsof u naar iemand anders kijkt, verandert u uw perspectief en creëert u een kleine, maar significante psychologische afstand tussen u en uw gedachten, emoties en acties. U kunt er iets objectiever tegenaan kijken.

In de moderne psychologie wordt illeïsme herontdekt als een krachtige vorm van emotionele detachering, het vermogen om uzelf als een buitenstaander te observeren, en zo minder reactief en emotioneel verstrikt te raken. Onderzoek door onder andere psycholoog Ethan Kross (Universiteit van Michigan) wijst uit dat mensen die illeïsme gebruiken tijdens introspectie:

• Beter kunnen omgaan met stressvolle situaties,

• emotionele zelfregulatie verbeteren,

• beslissingen nemen met meer helderheid,

• minder vatbaar zijn voor piekeren of rumineren.

Waarom werkt het? Simpel gezegd: door over uzelf te praten alsof u een ander bent, schept u ruimte tussen uw emoties en uw identiteit. U creëert een kleine maar cruciale afstand, waardoor u uw gevoelens kunt observeren in plaats van erin te verdrinken. Het lijkt dus ook voor u als moderne stoïcijn een waardevolle techniek om te gebruiken in uw praktijk. 

Het lijkt een hedendaagse psychologische techniek, maar toch is het niet helemaal nieuw, ook de oude stoïcijnen kenden al methodes die veel op het illeïsme leken. Marcus Aurelius, Seneca en Epictetus, pleitten al voor het ontwikkelen van objectieve waarneming om meer innerlijke rust te kunnen verwerven. Ze benadrukten het belang van onderscheid maken tussen wat binnen en buiten onze controle ligt, en leerden om passies (negatieve emoties) te temmen met behulp van de rede.

Hoewel zij het begrip illeïsme niet letterlijk gebruikten, sluit de techniek naadloos aan bij stoïcijnse zelfdiscipline:

• Marcus Aurelius schreef zijn stoïcijnse dagboek (Meditationes) op een toon die soms doet denken aan een buitenstaander die hem toespreekt.

• Seneca beoordeelde aan het eind van de dag zo afstandelijk en objectief mogelijk alles wat hij die dag goed en verkeerd had gedaan.

• Epictetus moedigde zijn studenten aan om hun eigen impulsen te onderzoeken alsof ze een ander analyseerden: met mildheid, maar ook met redelijkheid en afstand.

Waarom is deze techniek waardevol voor een moderne stoïcijn? Het stoïcisme leert ons het verschil tussen wat we kunnen controleren en wat niet. Onze eigen gedachten en reacties liggen binnen onze controle; externe gebeurtenissen doen dat vaak niet. Door illeïsme toe te passen binnen een stoïcijnse context, kunt u oefenen om emoties niet te onderdrukken, maar te observeren zonder meegevoerd te worden in de maalstroom van uw emoties. Illeïsme helpt ons hierbij op verschillende manieren:

• Emotionele detachering: Wanneer we geconfronteerd worden met stress, frustratie of angst, kunnen we gemakkelijk overweldigd raken door onze emoties. Door in de derde persoon naar onszelf te verwijzen, zoals "Hij (of zij) voelt zich nu boos", kunnen we de emotie objectiever bekijken. Het is alsof je een scenario observeert in plaats van er middenin te zitten. Deze kleine afstand kan al genoeg zijn om niet volledig te worden meegesleept door intense gevoelens.

• Rationele analyse: Het stoïcisme moedigt ons aan om logisch en rationeel te denken. Illeïsme kan hierbij helpen door u in staat te stellen uw eigen gedrag en beslissingen te analyseren alsof u een neutrale waarnemer bent. Bijvoorbeeld, in plaats van te denken "Ik moet dit doen," kunt u denken "Wat zou hij (of zij) doen in deze situatie?" Dit bevordert een objectievere beoordeling en kan leiden tot betere, meer bedachtzame keuzes.

• Minder ego-gedrevenheid: Het ego kan ons soms in de weg zitten, leidend tot onrealistische verwachtingen, onnodige trots of onzekerheid. Door uzelf als een aparte entiteit te beschouwen, kunt u uw ego wat temperen. Het gaat niet meer alleen om "ik", maar om de acties en gedachten van de persoon die u toevallig bent. Dit kan leiden tot meer nederigheid en een grotere focus op deugdzame acties in plaats van persoonlijke lof.
  
  

Makkelijker gezegd dan gedaan, maar hoe past u zich dit nu toe in uw dagelijkse leven? Hier zijn enkele praktische stappen om illeïsme in uw dagelijkse routine te integreren:

1. Dagboek in de derde persoon

Gebruik illeïsme tijdens uw reflectiemomenten. Schrijf in een dagboek over uzelf in de derde persoon om meer inzicht te krijgen in uw gedrag en motivaties. "Vandaag reageerde zij ongeduldig." "Wat kan zij leren van deze ervaring?" Schrijf 's ochtends of 's avonds een kort stukje over uw dag of uw gemoedstoestand, maar verwijs naar uzelf niet met ‘ik’ maar met uw naam:

“Vandaag merkte Anna dat ze geïrriteerd raakte door de drukte op het werk." "Maar ze herinnert zichzelf eraan dat ze alleen invloed heeft op haar eigen reacties, niet op de omstandigheden.”

Dit helpt u om te reflecteren zonder over-identificatie met uw emoties.

2. Zelfgesprek in de derde persoon

Wanneer u merkt dat u vastzit in negatieve denkpatronen, probeer dan intern in de derde persoon te spreken. Bijvoorbeeld: "Waarom maakt hij zich hier zo druk om?" "Wat is de stoïcijnse reactie hierop?" Als u boos, verdrietig of gespannen bent, probeer dan een korte zelfreflectie hardop of in gedachten, bijvoorbeeld:

“Waarom voelt Pieter zich nu zo gefrustreerd?" "Wat zou hij iemand anders aanraden in deze situatie?”

Door uzelf als een vriend of buitenstaander te behandelen, reageert u vaak milder en rationeler. Een misschien wel aantrekkelijk alternatief is het creëren van een fantasie vriendje of vriendinnetje waarmee u praat over uw emoties en gedachten. De stoïcijnen noemden zo’n fantasie persoon hun 'daimonion'.

3. Stoïcijnse maximes herschrijven met illeïsme

Neem klassieke stoïcijnse uitspraken en vertaal ze naar een persoonlijker, afstandelijker perspectief:

• Origineel: “Het zijn niet de dingen zelf die ons verstoren, maar onze oordelen over die dingen.”

• Met illeïsme: “Voor David zijn het niet de gebeurtenissen zelf die hem van slag maken, maar zijn oordeel erover.”

Zo internaliseert u stoïcijnse principes terwijl u automatisch ruimte creëert tussen stimulus en reactie.

4. Voorafgaand aan een moeilijke situatie

Voordat u een belangrijke beslissing neemt, stel uzelf de vraag: "Wat zou hij (of zij) doen als hij/zij volledig rationeel en stoïcijns zou handelen?" Voelt u spanning voor een gesprek, presentatie of beslissing? Oefen dan vooraf een mini-monoloog:

“Sophie weet dat ze haar best heeft gedaan in de voorbereiding." "Wat er ook gebeurt, ze heeft controle over haar houding.”

Illeïsme is geen gimmick, maar een subtiele taalverschuiving die uw mentale positie verandert. Het is een krachtige mentale tool die, mits bewust toegepast, u kan helpen om meer in lijn te leven met stoïcijnse principes. Het stelt u in staat om met een zekere afstand naar uw innerlijke wereld te kijken, waardoor u meer controle krijgt over uw reacties en uiteindelijk over uw gemoedsrust. Een kleine waarschuwing is wel op zijn plaats: te veel illeïsme kan arrogant of kinderachtig overkomen. "Papa wil nu slapen" kunt u als u serieus genomen wilt worden, als volwassene beter niet tegen andere volwassenen zeggen. Maar in de juiste context kan het humor, stijl of dramatiek toevoegen. 

Door uzelf als een ander te beschouwen, activeert u precies die vorm van kalm redeneren en innerlijke neutraliteit waar de stoïcijnen zo op hameren. Zoals Marcus Aurelius schreef: “Je hebt macht over je geest, niet over externe gebeurtenissen. Besef dit, en je zult kracht vinden.” En misschien zou Marcus eraan toevoegen: “Marcus herinnert zich dit, telkens wanneer hij zich laat meeslepen.”

Illeïsme is geen wondermiddel, maar durft u het eens te proberen? De volgende keer dat u merkt dat u overweldigd raakt, probeer dan eens even uit te zoomen en uzelf in de derde persoon te bekijken. U zou verbaasd kunnen zijn over de helderheid die het u kan bieden.